Het leuke van bezig zijn met energie, is dat er steeds weer iets nieuws op je pad komt waar je nieuwsgierig naar raakt. Zo was ik een keer bij een vriendin die mij een boek liet lezen van Dreen Virtue die werkt met de energie van engelen.
Engelen ke
nde ik vanuit bijbelverhalen, van de kerst en uit schilderijen. Met deze engelen had ik helemaal niets . Het was dat ik een beetje vast zat in hoe ik verder zou gaan met mijn praktijk, dat ik besloot het boek te lezen. In het boek stonden veel verhalen over ervaringen die mensen met engelen hadden gehad en het raakte me. Aan engelen zoals ik ze zelf eerder had beleefd. Het deed me denken aan de figuren die op cruciale momenten in mijn leven verschenen waren.
De mooiste ervaring was toen ik heel ziek was. Ik had acute mylioïde leukemie, zo’n 18 jaar geleden en ik was erg ziek. Die nacht kreeg ik een vreemde droom:
Ik liep met een vriendin over een donker pad. We konden geen hand voor ogen zien maar we waren op weg naar een screening voor modellen. Ik weet nog dat ik me op dat moment in mijn droom afvroeg waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Ik had geen ambitie om model te worden en ook niet het uiterlijk daarvoor. Mijn vriendin was al de vijftig gepasseerd, en van haar had ik ook niet de indruk dat dit een levenswens van haar was.
Uiteindelijk kwamen we aan bij een vreemd wat onaards figuur. Hij nam me bij de hand en sprak: “jij bent goed zoals je bent.” vervolgens stuurde hij mij in het donker linksaf. Ik liep in mijn eentje zonder een levend wezen om mij heen langs de achterkant van golfplaaten barakken. Ik volgde ze tot het einde en liep vervolgens langs de voorkant. De weg was modderig, het bleef donker. De voorkant van de barakken die allemaal met tussenschotten van elkaar gescheiden was helemaal open. Het was donker en onaangenaam maar ik voelde me niet onveilig. Ik liep door tot ik bij één van de barakken een blauw/grijsachtig wezen zag staan. Het wezen was naakt, maar totaal geslachtsloos. Het was helemaal kaal.
Niets in het wezen maakte mij bang. Het straalde een enorme rust uit. Het pakte mijn hand en hielp mij over een 10 centimeter hoge bakstenen drempel. In de barak was niets. Het was er donker, maar ik stond met mijn voeten tot enkelhoogte in het water dat over de hele barak tot aan de bakstenen drempel kwam. Het wezen begon mij te wassen met zijn handen en vertelde mij hoe het vele keren als man op aarde had geleefd en vele keren als vrouw. Hoe het eindelijk hier was gekomen en mensen mocht gaan reinigen, op dezelfde wijze als hij bij mij deed. Toen hij klaar was stuurde hij mij naar buiten en vertelde mij mijn weg te vervolgen. Ik liep het steegje weer in en kwam terecht in, wat ik nog het beste zou kunnen beschrijven als een afbeelding in een reisgids. Het leek een vakantieoord. Een groot wit hotel stond recht voor me. De zon stond hoog aan de hemel als een koperen bal. Palmbomen stonden overal en er was een enorm zwembad. Er was geen mens, geen dier te zien. Er waaide geen wind en het was doodstil.
Midden in het zwembad stond een cirkel van dezelfde soort wezens als het wezen dat mij met zijn handen gewassen had.
Ik ging het zwembad in naar de wezens en zij namen mij in het midden van hun cirkel op. Daar werd ik ondergedompeld en opnieuw gewassen. Dit alles gebeurde in diepe stilte. Vervolgens sprak één van hen tot mij: “Jij zult in dit leven nog één keer gereinigd worden.”
Op dat moment kwam met veel geraas een verpleegkundige binnen die mijn ontbijt bij mij neer zette, en belandde ik met een klap weer in de aardse werkelijkheid.
Maar vanaf dat moment wist ik: “Ik overlijd niet aan deze ziekte, ik wordt weer beter.”
helderzelfbeeld 