Het was die dag erg rustig op de spirituele beurs in Breda waar ik stond. Ik legde voor mensen engelenkaarten aan de hand van hun vragen en werkte met engelenhealingen waarbij ik hielp hun energie weer in balans te brengen.
Soms heb je dat; dan worden de beurzen die dag druk bezocht en ben je bijna de hele dag constant bezig, en soms komen er maar heel weinig mensen. Dat blijft altijd weer een verrassing. Maar deze dag was het dus heel rustig. Die ochtend waren er twee mensen aan mijn tafeltje geweest, en verder bleef het stil, zoals ook bij de rest van mijn collega’s in het zaaltje waar ik stond. Het was net 13.30 uur geweest en ik had mijn lunch op toen er een krom gebogen, klein, oud dametje met een rollator binnen kwam schuifelen. Ze was zo krom dat ze nauwelijks omhoog kon kijken. Haar schoenen waren schuin afgesleten en aan haar jas ontbrak een knoop. De sjaal die zij om haar hoofd geknoopt had zat scheef om haar gerimpelde gezicht. Langzaam en onzeker schuifelde ze langs de tafeltjes van mijn collega’s. Bij mij hield ze stil.
“Engelen,” mompelde ze. “Ik ben gek op engelen. Ze zijn altijd om mij heen.” Ze liet haar wat bibberige hand over het beeld van mijn engel gaan die op de tafel stond. Ze zuchtte diep. “Jammer,” zei ze.
“Wat vindt u jammer?” vroeg ik nieuwsgierig.
“Ik zou best wel een engelenhealing willen,” zei ze, terwijl ze haar gezicht een beetje opzij boog om mij aan te kijken, “maar dat kan niet.”
“Waarom kan dat niet?” vroeg ik.
“Omdat ik vandaag gekomen ben voor een collega van u, en ik heb geen geld voor twee verschillende dingen. Een mens moet nu eenmaal keuzes maken. Een prettige middag hoor, en dat de engelen u altijd zullen omringen.” en ze schuifelde door.
Daar zat ik dan, het was rustig, ik had niets te doen en er was iemand die graag een engelenhealing wilde maar het niet kon betalen.
Dilemma, dilemma. In mijn hoofd zag ik verontwaardigde docenten met hun vingers zwaaien terwijl ze riepen. Iedereen moet betalen. Als mensen een dienst afnemen van je, moeten ze daar ook iets voor over hebben. Anders neem je jezelf en je werk niet serieus en de mensen doen dat ook niet. Wat gratis wordt gegeven wordt onvoldoende gewaardeerd. Ook als mensen weinig geld hebben, kunnen ze sparen voor iets wat ze graag willen. Bovendien woon je in Nederland, waar je ook je huur moet betalen, je andere vaste lasten en moet eten. Je kunt niet van lucht leven.
O, dat wist ik allemaal. In mijn eigen verleden waarin ik een uitkering kreeg en mijn praktijk nog niet had, had ik ook geen geld en spaarde ik mijn vakantiegeld om cursussen en opleidingen te gaan doen waardoor ik uiteindelijk een praktijk kon starten. Ik heb destijds daar elke cent wel vijf keer voor moeten omdraaien en door heel zuinig te leven is me dat uiteindelijk ook gelukt. Maar ik weet dus ook heel goed wat het is om zo weinig geld te hebben.
Ik besloot voor deze keer mijn hart te volgen.
“Ik geef u wel een healing,” riep ik snel.
“Wat zeg je kind?” vroeg ze. “Ik verstond je niet”.
“Ik zei dat ik u wel een healing geef”, zei ik.
“Maar ik kan je niet betalen,” zei ze.
“Hoeft niet,”zei ik, “ga maar zitten, het is wel goed zo.”
Haar gerimpelde gezichtje brak open in een lach. “O, wat fijn, wat fijn, dankjewel hoor.”
Ze ging zitten en ik gaf haar een healing.
“Wat was dat fijn,” zei ze na afloop. “Dankjewel, dankjewel hoor. De engelen zullen je zegenen en veel mensen naar je toesturen vanmiddag.
Ik knikte en zei haar gedag, terwijl ze langzaam de ruimte weer uit schuifelde.
Na een half uurtje begon het ineens storm te lopen aan mijn tafeltje. De één na de ander wilde een kaartlegging of healing en ze moesten zelfs nummertjes trekken om aan de beurt te komen. Ik was helemaal verbaasd.
Dat dit niet alleen aan de hemelse engelen lag bleek later aan het einde van de beurs. Bij het weggaan sprak de organisator van de beurs mij aan.
“Je had wel een fan vandaag,” zei ze.
Ik trok verwonderd m’n wenkbrauwen op.
“Die oude dame met die rollator,” verduidelijkte ze mij. “Ze zat vlak achter de ingang en tegen iedereen die binnenkwam vertelde ze dat ze naar jou moesten gaan omdat dat echt de moeite waard was.
Ik lachte. Vandaag was een aardse engel mijn pad gekruist, en had mij meervoudig teruggeven wat ik haar had mogen geven.