Mispoes

Deze zomer is vooral erg groen geweest.

Hoewel ik vond dat het wel wat minder had mogen regenen was de tuin van mij en van mijn lief wel erg blij met de regen. Het leverde wel veel mooie bloeiende bloemen en planten op. Het onkruid genoot overigens ook veel van de afwisselde warmte en regenperiode en kwam harder op dan ik naar de schuur kon lopen om het tuingereedschap te pakken.

Nou moet ik wel eerlijk zijn en toegeven dat het onderhoud van mijn eigen tuin wat achterloopt op dit moment omdat er steeds van alles tussen kwam. Niet erg trouwens want ik heb een wilde  tuin met veel planten, een paar bomen en bloemen, en hoewel je het wel erg ziet als ik daar de bezem weer flink doorgehaald heb, is de tuin nu alleen nog uitbundiger in zijn groei en bloei. Ik hou wel van dat wilde, dus van mij mag het ook wel lekker groeien. Het is erg leuk om tussen de buien door even te gaan fietsen en na het fietsen mijn achtertuin in te komen en al dat groen in al die verschillende tinten te zien.

Een grens in deze ongebreidelde groei wordt meestal bereikt als ik via de achterkant mijn tuin binnenkom, de deur van de poort open en de klimroos die gezellig tegen de schuurmuur aangroeit al het door haar verzamelde regenwater (en volgens mij is dat meestal de inhoud van een hele regenwolk), onbekommerd over mij heen stort. Dat is voor mij het sein om de snoeischaar weer ter hand te nemen.

De tuin van mijn lief is anders. Ook wild, maar wel veel overzichtelijker met minder verborgen plekjes. Mijn lief houdt van bloemen en zijn tuin is dan ook vaak een hele bloemenzee. Deze zomer was de lange kant van zijn schutting bijna niet meer zichtbaar door de vele zonnebloemen die daar stonden met daar tussen oost indische kers. En tussen al die bloemenkracht kronkelde en klommen de passiebloemen. Het zijn er twee, een paarse en een witte, en beiden bloeiden uitbundig. Wat dit jaar heel leuk was waren de vele vruchten die er af kwamen. Eerst groen, maar daarna kleurde ze naar een steeds feller oranje. Die had mijn lief nog niet eerder gehad en ik denk dat het warme, vochtige weer daar een grote rol in gespeeld heeft.

We besloten ze te plukken als ze rijp waren. Ze zagen er heel mooi uit, en af en toe knepen we er voorzichtig in om te kijken of ze al zo ver waren dat ze geoogst konden worden. Dat duurde even. Maar de dag kwam, dat we met een schaal naar buiten gingen voor de pluk. De verwachtingen waren hoog. Ze zagen er ook zo mooi uit.

Dat hadden andere tuinbewoners ook gevonden. De voorkant van de vruchten zag er geweldig uit maar het bleek alleen nog maar de schil te zijn die er hing. Aan de achterkant van de passievruchten zaten gaten ter grootte van een eurostuk en de vruchten bleken allemaal leeggegeten te zijn. Één passievrucht had nog een inhoud, maar dat bleek geen vruchtvlees te zijn. Toen we hem wilde plukken, schoot een klein spitsmuisje met een sneltreinvaart uit de passievrucht, over de struik heen en verdween ergens diep in het groen. Hij had nog een halve vrucht voor ons over gelaten. Nou ja, had iemand er tenminste nog plezier van gehad.